Tijdens adolescentie kan de communicatie spaak lopen waardoor de ontwikkelingstaken van de adolescent uit het oog worden verloren. Misverstanden en wederzijds onbegrip kunnen ontstaan terwijl er veel mogelijkheden zijn om het contact anders te laten verlopen.
Groeikracht en fragiliteit
Fasen en richting zoeken
De adolescentie spant zowat 15 jaar van het leven. Het begint rond de 10e jaar en gaat door in het algemeen tot de 25e jaar. Het is een tijd van kijken naar andere manieren van doen; afkijken hoe (de ouders van) vrienden het doen, leren omgaan met sterke emoties en impulsen. Een tijd om te bedenken en fantaseren over wat voor volwassen je wilt worden; van experimenteren met gedrag en grenzen, en het zoeken naar een richting. Er zit heel veel groeikracht in deze periode maar ook fragiliteit.
Belangrijk is het inzien dat er verschillende fasen zijn gedurende de adolescentie, waar je als ouder rekening mee kunt houden. Het kan enorm ondersteunend zijn om te weten dat een 13 jarige bijvoorbeeld over eigenschappen van anderen klagen die hij of zij nog niet zelf kan verdragen. Hoe je hiermee omgaat is belangrijk.
Laten ontvouwen
Richting, rijping, opvoedingsstijl
In deze periode wordt er vaak gevraagd aan middelbare scholieren wat hun plannen zijn; welke richting of studie? Soms heeft een adolescent het idee dat hij of zij het allemaal hoort te weten terwijl alles nog zo onzeker aanvoelt. Ruimte en de steun om levenslessen te leren, foute keuzes te maken, kan een groot verschil maken in hoe je kind het huis uit gaat wanneer dat aan de order is.
Bewust worden van je opvoedingsstijl kan inzicht geven in de dynamieken van het gezin; wat voor aannames zijn er? Deze zijn vaak niet zo vanzelfsprekend voor een adolescent als je denkt. Het vraagt ook moed om in therapie te gaan. Je hebt de bereidheid nodig om naar jezelf te kijken en ook een dosis humor. Iedereen die ooit adolescenten in huis hebben gehad, heeft verhalen te vertellen over hoe deze relaties verliepen en wat hun eigen deel daarin was. Je hoeft niet te veranderen als persoon, noch de adolescent. Het gaat hier om de relatie, en ieders verantwoording. Deze laatste moet meestal duidelijker worden, meer volwassen.
Als volwassenen hebben wij een taak in het ondersteunen van de rijping van onze kinderen. We hebben ook ervaringen, zowel negatief als positief die ons kunnen informeren op dit onbekende weg.
Vertrouwen
Een afgestemde relatie
